به گزارش پتروچی، در شرایط حساس و بحرانی مانند وقوع جنگ میان ایران و رژیم صهیونیستی، نقش و حضور مدیران ستادی در مناطق عملیاتی پتروشیمی به مراتب پررنگ‌تر و حیاتی‌تر از زمان‌های عادی می‌شود.
در چنین شرایطی، مجتمع‌های پتروشیمی که زیرساختی ملی و استراتژیک محسوب می‌شوند، با تهدیدات امنیتی، اختلالات لجستیکی و فشار روانی مضاعف بر نیروی انسانی روبه‌رو خواهند بود. در این فضا، حضور میدانی مدیران ستادی چندین تاثیر کلیدی به‌دنبال دارد:
۱. تقویت روحیه و انسجام سازمانی:
حضور مدیران ارشد در سایت‌های عملیاتی، به‌ویژه در زمان بحران، نماد پشتیبانی و همراهی ستاد با کارکنان است. این امر باعث افزایش اعتماد و اطمینان عملیاتی‌ها، انگیزه‌بخشی و ایجاد وحدت در بین تمامی نیروها می‌شود.
۲. تسریع در تصمیم‌گیری و مدیریت بحران:
مدیران ستادی با مشاهده میدانی شرایط، می‌توانند سریع‌تر و هوشمندانه‌تر تصمیم‌گیری کنند و راهکارهای عملی متناسب با وضعیت را اجرایی نمایند. این امر زمان واکنش در مقابل تهدیدات و آسیب‌ها را به حداقل رسانده و از تحمیل خسارات بیشتر پیشگیری می‌کند.
۳. انتقال مستقیم مشکلات و نیازها به ستاد:
ارتباط بی‌واسطه میان صف و ستاد در شرایط جنگی به شناسایی فوری معضلات تولید، تامین قطعات، حفاظت فیزیکی و حتی مشکلات نیروی انسانی کمک می‌کند و امکان هماهنگی با دستگاه‌های پشتیبان و امدادی را سرعت می‌بخشد.
۴. نمایش عینی تعهد و مسئولیت‌پذیری مدیریت:
در شرایط حاد، حضور مدیران ستادی اطمینان‌بخش همه ذینفعان (از نیروهای عملیاتی تا خانواده آنان و حتی ناظران ملی) خواهد بود و تصویری از تعهد، پایداری و مسئولیت‌پذیری مدیریت سازمان ارائه می‌دهد.
۵. افزایش تاب‌آوری سازمانی:
این حضور می‌تواند به ایجاد تجربه‌های میدانی و انتقال درس‌آموخته‌ها به مجموعه منجر شده، سازمان را برای مواجهه با بحران‌های آینده مقاوم‌تر کند.
در مجموع، حضور فعال و مسئولانه مدیران ستادی در مناطق عملیاتی پتروشیمی، در شرایط جنگی، نه تنها یک ضرورت مدیریتی و اخلاقی است، بلکه می‌تواند کلید حفظ تداوم تولید، امنیت کارکنان و صیانت از سرمایه‌های ملی باشد. این رویکرد عاملی است برای عبور موفق صنعت از بحران‌ها و حرکت به سوی بازسازی و توسعه پس از عبور از چالش‌ها.