به گزارش پتروچی، در حالی که پالایشگاه آبادان به عنوان یکی از نمادهای تاریخی صنعت نفت ایران شناخته میشود، گزارشهای میدانی از درون واحدهای عملیاتی این مجتمع، تصویر نگرانکنندهای از وضعیت تغذیه کارکنان ارائه میدهد. بسیاری از نیروهای شیفت و پرسنل واحدهای تولیدی از کیفیت بسیار پایین غذاهای توزیعی در آشپزخانههای سایت گلایه دارند؛ غذاهایی که نهتنها فاقد ارزش کیفی و کالری لازم برای محیطهای کاری سختاند، بلکه در برخی موارد به گفته کارکنان، «قابل خوردن نیستند».
یکی از کارکنان میگوید: «غذا سرد و فاقد طعم است، برخی روزها حتی برنج نیمپز میفرستند. در این شرایط سنگین کاری، کسی حق ندارد به وضعیت غذا اعتراض رسمی کند، اما بیشتر بچهها از خوردن آن امتناع میکنند.»
بررسیهای درونسازمانی نشان میدهد تغذیه و رفاه کارکنان از بخشهای دارای هزینه مشخص در ساختار مالی پالایشگاه محسوب میشود و انتظار میرود روند اختصاص این منابع منجر به تأمین غذای باکیفیت و نظارت دقیق بر عملکرد پیمانکاران شود. با این حال، گزارشهای متعدد از افت محسوس در کیفیت غذا و نارضایتی گسترده کارکنان، پرسشی جدی را پیشروی مدیریت قرار داده است:
وقتی اعتبار مشخصی برای این حوزه در نظر گرفته میشود، دلیل این افت چیست؟ آیا پیمانکاران تأمین غذا در انجام مسئولیتهای خود کوتاهی کردهاند یا نظارت داخلی شرکت در ارزیابی عملکرد آنها دچار اختلال شده است؟
مسئولان شرکت پالایش نفت آبادان تاکنون پاسخ رسمی و روشنی به این پرسشها ندادهاند. هیچ گزارش ممیزی از کیفیت غذا یا روند خرید مواد اولیه منتشر نشده است؛ حتی بخش رفاهی شرکت در برابر درخواستهای کارکنان برای بازبینی پیمانکار، سکوت کرده است.
این کارکنان تأکید کردهاند که مسئله «فقط طعم و کیفیت نیست»، بلکه تداوم چنین وضعیتی میتواند بر سلامت جسمی و روانی نیروهای درگیر با شیفتهای سنگین تأثیر مستقیم بگذارد.
پالایشگاه آبادان، که با صدها نیروی متخصص و سابقهای درخشان، بخشی از تاریخ صنعتی ایران را رقم زده، نمیتواند در برابر چنین نقض آشکاری از استانداردهای رفاه صنعتی بیتفاوت بماند. مدیران ارشد این شرکت باید پاسخ دهند: چرا در سایه بودجه و تعهد، سفرهی کارکنان اینچنین سرد و بیکیفیت شده است؟
صنعت نفت، نیروی انسانی خود را ستون تولید میداند، نه آمار مصرفی. احترام به کرامت آنان، صرفاً با وعدههای تبلیغاتی محقق نمیشود؛ بلکه با یک وعده گرم، سالم و محترمانه در پایان هر شیفت دشوار، معنا پیدا میکند.
این گزارش، نه از سر گلایه بلکه از تعهد به عدالت صنعتی نوشته شد.