به گزارش پتروچی؛ این روزها صنعت نفت دستخوش تغییر و تحولات مدیریتی است، انتصاباتی که همیشه موافقان و مخالفان خود را به همراه داشته است زمزمه های مثبت و منفی خود را نسبت به این تغییرات سر داده اند. در صنعت نفت پس از اینکه سکانداری وزارت نفت به محسن پاکنژاد به عنوان یک مدیر نفتی رسید، او اولویت تغییرات ساختار معاونت های زیرمجموعه اش را در شرکت ملی پالایش و پخش بنا نهاد. یک مهره مهم که خود با توجه به گستردگی آن با داشتن سه صنعت پالایش، پخش و انتقال با حفظ مدار تولید فرآورده های نفتی نقش مهمی در دایره نفتی کشور ایفا می کند.
به طبع باتوجه به چالش هایی که در این حوزه وجود دارد و باتوجه به ناترازی بنزین که مهمترین دغدغه امروز نفت به حساب می آید، نخستین معاونتی که برای انتصاب جدید کاندید شد این شرکت بود.
برهمین اساس روز سوم شهریورماه در کانال های تلگرامی حکم انتصاب محمد صادق عظیمی فر دست به دست چرخید و پس از ساعاتی به صورت رسمی در وبسایت خبرگزاری شانا نیز این حکم قرار داده شد.
پس از چند ساعت، هجمه های مخالفت در فضای مجازی شروع به تاخت و تاز کرد، در حالی که مسعود پزشکیان؛ رئیس جمهور کشور در سخنان خود بر وفاق ملی و اتحاد تاکید می کند هنوز مهر انتصاب خشک نشده موضع گیری ها علیه این حکم آغاز شده است.
درحالی که نباید فراموش کرد صنعت پالایش نباید معطل دعواهای جناحی باقی بماند، زمان و سرعت عمل در ساماندهی امور بسیار سرنوشت ساز است. با واردات بنزین سرمایه های ارزی کشور درحال خروج است، نوسازی و بهینه سازی پالایشگاه ها، توسعه ظرفیت پالایشی، توسعه ظرفیت حمل و نقل مواد نفتی، برنامه ریزی برای تامین پایدار سوخت کشور مهمترین رکنی است که باید دراین وادی به آن پرداخت و با تمرکز هرچه بیشتر آن را اجرا کرد.
بازارهای خارجی منتظر دعواهای این چنینی باقی نمی ماند و فقط با هجمه های شخصی و بعضا مغرضانه منجر می شود آب به آسیاب دشمن ریخته شود.
منتقدان باید جایگاه خویش را در خور شان یک کارشناس متخصص حفظ کنند. انتقاد تخصصی نباید جای خود را به تخریب و تخطئه دهد. جوانگرایی و تخصص و داشتن سبقه کار از عوامل مهم در گزینش مدیران می باشد که نباید به سادگی از آن عبور کرد. این موضوع صرفا محدود به این انتصاب نیست و انتصابات بعدی نیز از این هجمه ها مستثنی نخواهند بود، آنچه مهم است به جای موضع گیری و تخریب باید برای توسعه صنعت همگام شد.
مدیرعامل جوان کار سختی پیش رو دارد، از یک سو ناترازی در بنزین، از سوی دیگر مواجه شدن با پدیده قاچاق سوخت که از مهمترین چالش هایی محسوب می شود که باید در اولویت ساماندهی قرار گیرند. نشست های تخصصی، دیدارها، بازدیدهای متوالی، درخواست گزارش از وضعیت موجود و چینش تیم جدید باید به سرعت در سراشیبی اجرا قرار گیرد.
ناگفته نماند کارکنان صنعت نفت نیاز به پیگیری دغدغه هایشان دارند تا بتوانند با طیب خاطر در آرامش و امنیت روانی در محیط های عملیاتی فعالیت کنند. کارگری که در دمای 45 درجه و شرجی هوای جنوب در کنار تاسیسات نفتی و پالایشی و پتروشیمی درحال کار است دعواهای جناحی تاثیری برای بهبود وضعیت و یا تغییر آن ندارد. آنچه مهم است تسهیلات و امکاناتی است که خود و خانواده اش می تواند از آن بهره مند شود، تامین آینده خود و فرزندانش است نه سهم خواهی عده ای معدود.
شرط تحقق این موضوع حضور یک مدیر مدبر و کاردان است که با رصد لحظه ای و برداشتن موانع رئیس و مرئوسی، بستر را جهت رضایمندی کارکنان و پیشرفت پروژه ها فراهم کند، سهم خواهی ها برای این قشر زحمت کش و جهادگر محلی از اعراب ندارد.
کار مدیرعامل جوان تازه شروع شده است و باید منتظر نتیجه ماند.