پروژه پتروشیمی ممسنی، با هدف تولید سالانه سه هزار تن پلی‌اتیلن سنگین و اشتغال‌زایی گسترده کلنگ خورد، اما در عمل، حتی از حصارکشی فراتر نرفته است. بلاتکلیفی و بی‌برنامگی نه تنها پروژه را نابود کرده، بلکه میلیون‌ها دلار سرمایه کشور را هم به لبه پرتگاه برده است.
پتروشیمی ممسنی، پروژه‌ای که حتی آب ندارد
پتروشیمی‌ای که به سالانه بیش از سه میلیون مترمکعب آب نیاز دارد، در منطقه‌ای کلنگ خورد که منبع پایدار آب ندارد. چاهی که برای آن حفر شده بود به‌دلیل کیفیت بالا به آب شرب مردم اختصاص یافت، و سد پارسیان هم با وجود قدمت ۳۰ ساله، هنوز در مرحله ۱۵ درصد پیشرفت مانده است. در چنین شرایطی، تأمین آب تنها یک رؤیاست، نه یک راهکار عملی، در نتیجه پروژه‌ای که حتی تأمین آبش هم ممکن نیست، همچنان روی کاغذ زنده نگه داشته شده و در نشست‌های فرمایشی از آن به‌عنوان طرحی “در دست پیگیری” یاد می‌شود.
پتروشیمی کاغذی با زیان واقعی
طبق گزارش رسمی حسابرس، پتروشیمی ممسنی با پیشرفت فیزیکی ۶ درصد، عملاً متوقف شده است. زیان خالص آن در شش‌ماهه نخست سال ۱۴۰۳ به بیش از ۲.۳ میلیارد تومان رسید، و زیان انباشته‌اش با رشد ۳۰۳ درصدی به ۳.۱ میلیارد تومان رسیده است و با این حال، همچنان در تابلوی بورس، نماد پتروشیمی ممسنی وجود دارد.
پتروشیمی ممسنی چه چیزی دارد که در بورس باشد؟ این تابلو، تابلوی رسوایی است. سندی زنده از این‌که چگونه می‌شود یک ملت را ۱۸ سال بازی داد و در نهایت حتی عذرخواهی هم نکرد.
تغییر مدیرعامل برای زمینی خالی؟
در چنین شرایطی، انتصاب مدیرعامل جدید برای پتروشیمی ممسنی، نه‌تنها عجیب بلکه توهین‌آمیز است. مدیریت بر چه چیزی؟ زمینی خشک، بدون آب، بدون تأمین مالی؟ این نوع انتصابات، به جای آنکه نشانه “تحرک” باشد، بیشتر شبیه توزیع رانت و سهم‌خواهی‌های درون‌گروهی است.
صدای فریاد امام‌جمعه از دل خاک برخاسته
حجت‌الاسلام شاکری، امام‌جمعه شهرستان ممسنی، صراحتاً فریاد زد:
«ما هرچه می‌گردیم، چیزی به نام پتروشیمی در ممسنی نمی‌بینیم! این مطلب آن‌قدر عجیب بود که تا به سایت‌های رسمی مراجعه نکردم، باورم نشد.»
و در جمله‌ای تاریخی، حقیقت را تلخ بیان کرد:
«ما پتروشیمی نداریم، ما پتروسیمی داریم.»
این سخنان، فقط درد یک امام‌جمعه نیست، بغض فروخورده هزاران جوان بیکار ممسنی است که امروز حتی حق کارگری در شهرهای جنوبی را هم ندارند، چرا که قانون “بومی‌گزینی” حالا در برابر همان‌ها قد علم کرده که روزی وعده اشتغال به آن‌ها داده شد.
آیا پترول شهامت انحلال دارد؟
پتروشیمی ممسنی یکی از زیرمجموعه‌های گروه سرمایه‌گذاری و توسعه صنایع تکمیلی پتروشیمی خلیج فارس است؛ شرکتی که باید پاسخ دهد:
آیا جرأت انحلال این پروژه شکست‌خورده را دارد؟
انحلال پروژه در چارچوب قوانین بازار سرمایه ممکن است، اما نیازمند جسارت، صداقت و شفاف‌سازی رسمی در سامانه‌های نظارتی همچون کدال است. کاری که معادل اعتراف به شکست، اشتباه، حیف‌ومیل، و فریب افکار عمومی است.
اما اگر این جرأت وجود ندارد، پس هر روز ادامه این بازی، ادامه توهین به مردم ممسنی و پایمال‌کردن اعتماد عمومی است.
مردم ممسنی، امروز نه به نشست امید دارند، نه به سفر مسئول، نه به تابلو در بورس. آن‌ها فقط یک چیز می‌خواهند: پاسخ صادقانه.
این پروژه مرده است، بی‌هیچ رودربایستی. فقط دفنش نکرده‌اند.